به به، چه نمازی! | سعید طلایی

سعید طلایی

«حاجی»

اَکنون که سویِ «مَکه» روانی حاجی

خــوشبخت تَرین فَردِ جهانی  حاجی

راهِ تو همان راهِ بهشت اَست،اَگر

پیچ وخَــمِ این راه بدانی حاجی

خالی کنی از حِرص وطمع ،خانه دل

جــایش بُتِ دیـگر نَنِشانی حــاجی

کن ذِکرِ خدا ،چو پا نهادی به حَرَم

هــر چند بـــه فکرِ چمدانی  حاجی

وقتی زِ«صفا»به «مَروه» رو بنهادی

بــایــد کــه خودت را بتکانی حاجی

چون سنگ به «اِبلیس» پَراندی ،زِنهار

چـــیـزِ دگـر آنجـا نَپَرانی، حــاجی

از دیــدنِ خــوبــانِ عــرب، دیده ببند

هـــرچند  کمی چــشـم چــرانی حاجی

بــاشـــند مَــلایـک هـمـگی در فـکـرت

آیـــا تــــو  ، به فـکــرِ دگــرانی حاجی؟

      هوشنگ شاهنده

«روزی تفقدی کن»

 با پوزش ازحضرتِ حافظ »  

 « دل می رود ز دستم صاحب دلان خدا را » 

گـیرم دویست درصد اَجنــــــــاس رفـته بـالا

 دیدم چو مُفت و اَرزان،باشور و شوق گــفتم           

                 « دردا کـه رازِ پــنهان،خواهــد شد آشکارا »

رفتم به سویِ مَجلِس ، یک لاقــبا و مُفلِس

« بـاشد کــه بـاز بـینـم ،دیــدارِ آشـــنا را »

دیـــــــــــدم وکـیـــــــــلِ خـود را،با آب و تاب       

«  روزی تـفـقــــــّدی کن،درویـشِ بـینوا را»

 مـن می پـسنـــدم اَر تــو،اَرزانی آوَری بــاز

« گــر تـو نمی پــسندی،تغیـیر ده قضا را»

 بَــر مُخلِصان نـظرکن،ازمُـفسـدان حذر کن

 « بــا دوسـتان مـُروّت ،با دشمنان مُدارا»

ایـن گـــفـته را شـنیــدم ،اَرزان شود گرانی

« ســاقی بـشـارتی ده ،رنــدانِ پـارسا را 

گرآنچه گفتم هرگز در خواب هم نیـــــــــامد

«ای شیخِ پاک دامن ،معــــــذور دار ما را»

 (هوشنگ شاهنده)

کنکور داماد سنجی

زنى سه دختر داشت که هر سه ازدواج کرده بودند.
یکروز تصمیم گرفت میزان علاقه‌اى که دامادهایش به او دارند را ارزیابى کند.
یکى از دامادها را به خانه‌اش دعوت کرد و در حالى که در کنار استخر قدم مى‌زدند از قصد وانمود کرد که پایش لیز خورده و خود را درون استخر انداخت.
دامادش فوراً شیرجه رفت توى آب و او را نجات داد.
فردا صبح یک ماشین پژو ٢٠٦ نو جلوى پارکینگ خانه داماد بود و روى شیشه‌اش نوشته بود: «متشکرم! از طرف مادر زنت»
زن همین کار را با داماد دومش هم کرد و این بار هم داماد فوراً شیرجه رفت توى آب وجان زن را نجات داد.
داماد دوم هم فرداى آن روز یک ماشین پژو ٢٠٦ نو هدیه گرفت که روى شیشه‌اش نوشته بود: «متشکرم! از طرف مادر زنت«
نوبت به داماد آخرى رسید.
زن باز هم همان صحنه را تکرار کرد و خود را به داخل استخر انداخت.
امّا داماد از جایش تکان نخورد.
او پیش خود فکر کرد وقتش رسیده که این پیرزن از دنیا برود پس چرا من خودم را به خطر بیاندازم.
همین طور ایستاد تا مادر زنش درآب غرق شد و مرد.
فردا صبح یک ماشین بى‌ام‌و کورسى آخرین مدل جلوى پارکینگ خانه داماد سوم بود که روى شیشه‌اش نوشته بود: «متشکرم! از طرف پدر زنت»

در کیسه که پول است و در خانه که نان

خویشان همه خویشند و زن عـاشق جان

در کیسه که پول نیست و در خانه که نان

خـــویشان همه نیشند و زن قاتل جان